یادداشت| تئوری ساختگی ترامپیسم

به گزارش مجله خبری نگار، جریان انتخابات را شاید بتوان مواج‌ترین جریان ایدئولوژیک کشور دانست و فراز و فرود‌های آن را شاید نتوان با قاطعیت تشخیص داد و یا پیش‌بینی کرد.

 انتخابات آوردگاه بی‌رحم ایده‌هاست که تفکر عریان هر کس را می‌تواند بخراشد و بتراشد تا تندیسی باب میل خود بیافریند. از این جهت بر همگان واجب است که مصلح به دانش مقابله باشند و تفکر خود را در میان ایده‌ها عریان تنها نگذارند.

ما در حافظه‌ی تاریخی خود به یاد داریم که جریان‌ها برای به حق نشان دادن خود و یا مسلط جلوه دادن خود بر جامعه مخاطبان گاه چشم و دل‌ها را از چیز‌هایی می‌ترسانند که چندان در تعیین و ترسیم آینده‌ی جامعه‌ی ایران اثرگذار نیست و یا لااقل تاثیر آن در این حد نیست که فکری را منحرف و یا عقیده‌ای را از مطلوبش منصرف کند. سایه جنگ، فشار تحریم‌ها، مشکل آب خوردن مردم، دوگانه‌ی میدان_ مذاکره، دیوارکشی خیابان‌ها و ... نمونه‌ای از هزاران آن است؛ که تلاش دارد به مخاطب القا کند که برای آنکه در فلاکت مقابل فرو نروی در آغوش من آرام بگیر.

اکنون که موضوع انتخابات نقل محافل و گعده‌های کوچک و بزرگ شده و همه از منظری به این قضیه نگاه می‌کنند و ایده‌پردازی و تحلیل و آینده‌نگری خود را دارند تئوری در حال قوت گرفتن است که بر عدم توفیق اکثر کاندید‌های ریاست جمهوری چهاردم سایه افکند‌ه است. خلاصه‌ی این تئوری این است که، چون قطعا ترامپ در آمریکا رئیس جمهور خواهد شد پس ما در ایران فقط باید آقای ... را رئیس جمهور کنیم که جای خالی فوق تنها حول محور ۲ کاندید محترم می‌چرخد.

فارغ از چالش‌هایی که جناب دونالد ترامپ برای ریاست جمهوری آینده‌ی خود پیش رو دارد و حتی فارغ از محکوم شدن او در دادگاه‌های ایالتی در مورد قضیه حق السکوت دادن به خانمِ بازیگرِ فیلم‌های * و تخطئه کردن وجهه اجتماعی او و حتی جدای از اینکه جامعه کنونی آمریکا صدبرابر با جامعه چندین سال پیش آن به واسطه‌ی بیداری‌های دینی جامعه غرب که به برکت خون‌های پاک ریخته شده، کاملا متفاوت شده است؛ نگارنده معتقد است رئیس جمهور شدن دونالد ترامپ در آمریکا چندان اثری بر ایده‌ی فرد به فرد ملت ایران برای انتخاب گزینه‌ی مطلوب خود ندارد.

از این جهت ملت در حال رشد ایران که با قدرت در حال نشان دادن وجه جدیدی از نظم نوین جهانی است باید بداند که ایرانِ امروز که به وعده‌های خود بدون هیچ خمشی جامه‌ی صدق می‌پوشاند و در احقاق حقوق قانونی فرزندان خود حتی اگر یک نفر باشد و آن هم در کشوری دیگر اندکی مسامحه‌ای ندارد، هرگز گردن تواضع در مقابل تمامیت خواهی دیوانه‌ای قمارباز خم نخواهد کرد و چنان با قدرت ایستاده و می‌ایستد که دشمن به عقب رانده و در جای خود بنشیند.

در پایان باید نگاشته شود سوای قضیه پدرکشتگی که ملت ایران با دونالد ترامپ دارد و جدای از اینکه او برای رئیس جمهور شدن راهی بس صعب و سخت در پیش دارد، ملت عزیز باید بداند گره زدن ایده و عقیده‌ی خود به بیرون از مرز‌ها بسی گران‌تر از گره زدن معیشتشان به بیگانگان برای مردم تمام می‌شود. پس بهتر است با ذهنی آرام و حقیقت‌جو برنامه‌های کاندیدا‌های محترم را رصد کرده و بهترین شخص را انتخاب کرد.

یادداشت| حامد رجبی زاده؛ فعال رسانه، فرهنگی و سیاسی